Op een na laatste dag.

Wat de aangifte van de insluiper betreft die gaan we in Nederland doen. Het moet kunnen kijk maar eens op de link.
Aangifte doen

Vandaag hebben we een mooie rit gereden die minder mooi eindigde met alle rot weer wat je je maar bedenken kunt.

We waren al vroeg wakker. We hadden toch wat onrustig geslapen met het insluipers-gebeuren in ons hoofd en schrokken steeds wakker als we dachten dat Puck weer actief werd. Ze blafte zelfs een keertje en ik zat meteen rechtop in het donker te turen of ik iets zag bewegen. Om 7 uur zijn we maar opgestaan. Vroeg, dat is zeker maar het had tot voordeel dat we al om 8.10 uur vertrokken. We genoten van de Franse plaatsjes waar we doorheen reden. We kunnen er zo van genieten. We zeiden al tegen elkaar dat we van de zomer zeker weer een keertje door Frankrijk gaan zwerven want dat hebben we wel gemist in de jaren dat we in het noorden waren. En toen zag Frits het vogelpark. We zijn er al vaker langs gereden. Je kunt er als je een entree kaartje koopt voor het park je er ook een nachtje met de camper mag blijven slapen maar dat was niet ons plan. Er was een grote parkeerplaats met grote grasvelden en bomen. Heeee, dit is echt een veilig plekje voor Puck. We hebben haar hier los laten lopen en met de bal gespeeld. Ze is gek op ballen maar thuis rollen die dingen altijd onder de bank of een kast en hier kon ze heerlijk spelen. Frits had ondertussen de ooievaars ontdekt. Er waren er 3. Eentje zat op een nest en een ander in een boom. Daar moest de drone bij gehaald worden. Niet te dichtbij gaan hoor riep ik nog want dan schrikken ze misschien van het zoemende geluid. Wat zijn de beelden mooi geworden. De drone filmt de ooievaar op het nest en dan van bovenaf. Die beelden gaan natuurlijk in de volgende youtube video verschijnen. Ik maakte een paar foto’s.

Puck werd er niet koud of warm van en was druk in de weer met haar balletje.

Ze werd zo moe van achter haar balletje aan te rennen dat ze er bovenop ging liggen alsof ze dacht, zo nu kan kan het vrouwtje niet meer aan mijn balletje en krijg ik even rust, hahaha.

We aten er een boterhammetje en gingen weer verder. “We rijden tot vier uur half vijf,” zei Frits maar tegen die tijd zagen we op de app dat de camperplaats al vol was. “Nou dan nemen we de volgende.” Oké maar eigenlijk was dat te ver rijden en reden we in het donker. Geen probleem dat het donker was maar toen begon het te onweren en te stormen, te regenen en tot overmaat van ramp ook nog te sneeuwen. Dat was geen pretje op deze wegen en het was geen optie om te stoppen want het was een snelweg dus door, ffffffffff.

Uiteindelijk kwamen we om 18.15 uur aan op onze camperplaats. Het was er pikkedonker. Er was één straat lantaarn en laat die het nu niet doen. Ons plekje hadden we al gereserveerd via de app dus we konden zo het terrein oprijden.

Puck uit laten wat niet meevalt om in het donkerte lopen met een zwarte hond. We hebben haar ooit een lampje gekocht voor aan haar halsband te hangen maar ze wordt er helemaal hyper van. Weer terug binnen wat te eten maken en daarna naar een “Huis vol” kijken.

Mijn blogje schrijven en dan helemaal niets meer. Morgen zullen we thuis komen. We moeten nog 370 km en dat is te doen. Daarna de auto ophalen, camper leeg maken en in de stalling zetten en dan naar huis.