Gisteren hadden we een feestelijke dag. Het was heel gezellig om de vrienden van het “bruidspaar” (schoonbroer en schoonzus) weer te spreken. Het zijn allemaal Nederlanders maar we kennen ze vooral van de Spaanse winters. Er valt dus heel wat bij te praten.
Wie kan het zeggen dat hij zijn 59ste trouwdag op 18 december buiten in het zonnetje kan vieren. Niet te geloven toch.
Wij gingen lopend naar het feestgedruis heen. Zo had Puck ook meteen haar wandelingetje gemaakt.
Toen we in de namiddag weer thuis kwamen werden we opgeschrikt door een boel gekwebbel. Lucien onze Fransman had 2 campers met vrienden of familie op visite gekregen. De Fransen moesten eerst hun campers allemaal op een plekje parkeren en dat was niet zo gemakkelijk.
En al helemaal niet als er dit soort takken boven je hoofd zitten. Het inparkeren werd puur een mannenzaak. Onderhand waren er 4 Fransen die de chauffeur van goed raad wilde voorzien. Naar voor, naar achter, pas op dat paaltje en oei daar zie ik een dikke steen. Let op de takken boven je hoofd en de bomen die overal staan. Ik keek toe met veel bewondering voor de chauffeurs. Het zweet stond mij zowat op mijn voorhoofd ffffff en nu hoefde ik alleen maar te kijken. De dames kwebbelden er vrolijk op los. Wat een spektakel.
De campers stonden maar één madam was het er niet mee eens. Die arme man moest met zijn grote Pilot camper weer uit zijn plek zien te komen en een straat je verder gaan staan. Die plek was beter, dacht de madam. Wat had die man een geduld. Maar we zijn er nog niet want toen de chauffeur na veel aanwijzingen op de nieuwe plek stond zei de madam resoluut. “Non Patrick, la place en basse!!” Ze dulden geen tegenspraak en de arme Patrick reed onder toeziend oog van zijn begeleiders naar de place en basse en daar staan ze nu nog, ffffffff. Wat zal Patrick opgelucht zijn.
Vandaag gingen de 2 camper mannen aan de slag met hun voortenten want die moesten er ook komen. De madam van Patrick was met buizen in de weer en samen met haar man zette ze een losse tent op een soort bij-tent dus geen voortent. Het andere camperstel had wel een voortent en kregen hulp van drie begeleiders plus hun vrouwen. Ik vond het wel een beetje zielig dat de een veel hulp kreeg en de ander niet. Lucien was druk in de weer en hielp waar het nodig was. De voortent stond trouwens snel. De tent werd opgepompt en dat bespaarde een boel ingewikkeld buizenwerk en ik denk ook gemopper, hihihi.
De rust is nu wedergekeerd. De Fransen lopen wel over en weer maar luidruchtig zijn ze niet meer. Ze worden zelfs een beetje aardig, hahaha.
18 december 2023
Wat een heerlijk verhaal Ellen, je vertelt het heel smeuïg en ik zie het hele spektakel voor me! Ik ben benieuwd of ze echt wat aardiger worden, mijn ervaringen met Fransen zijn wat dat betreft niet zo positief, geef mijn maar Britten, die hebben gevoel voor humor, bezitten een gezonde dosis zelfspot en houden over het algemeen wel van gezelligheid. Ja ik weet het, ik generaliseer, maar voor mij is het overduidelijk zo!
19 december 2023
Lucien is een aanwinst voor je vakantie lijkt het wel. Hij brengt leven in de brouwerij, maar krijg niet de indruk dat het met (veel) overlast gepaard gaat.
En wat ‘madam Patrick’ aangaat; hij zal ook wel geleerd hebben dat je je ziel beter in lijdzaamheid kunt bezitten dan ertegenin te gaan. Scheelt veel energie en voorkomt nare aandoeningen.
@Mevrouw Niekje, tweede helft jaren ’60 en begin jaren ’70 heb ik aan de Rijnkade in Arnhem gewoond en zag daar ’s zomers elke week de Rijncruiseschepen hun passagiers ‘lossen’ en weer nieuwe ‘laden’. Daaronder waren altijd veel van de overzijde van de visvijver en heb ze toen leren kennen als volstrekt arrogante mensen. Alle regels golden voor iedereen, behalve voor hen. Ze maakten er geen geheim van dat ze Europeanen maar mafkezen vonden omdat ze geen links verkeer hadden ‘zoals het hoorde’ en dientengevolge geen rekening hielden dat zij dat gewend waren en parkeerregels golden alleen voor ‘buitenlanders’ dus niet voor hen. Ze waren me nog veel te veel van de school ‘Britannia rules the waves’, maar wat me nog het meest tegen begon te staan was hun neiging om je constant te verbeteren als je ze iets vertelde. Toen ik dus een keer vroeg of ze het Nederlands machtig waren kreeg ik als antwoord “Natuurlijk niet”. Mijn enigszins ontstemde “houd dan je commentaar voor je” werd niet begrepen, of wilde niet begrepen worden.
Ik zal waarschijnlijk ook generaliseren, maar andere (buitenlandse) vakantie-ervaringen hebben desondanks geen verbetering in mijn kijk op inwoners van het Britse rijk tot gevolg gehad.
Met Fransen heb ik weinig ervaring, want Frankrijk is nooit een favoriet vakantieland van noch mijn vrouw, noch mij geworden.
19 december 2023
Mevrouw Niekje, langzaam ontdooien ze iets maar dat is het dan ook.
19 december 2023
Willem op een camping is altijd wel iets te beleven.
19 december 2023
Ellen, dat er op een camping altijd wel wat te beleven is, heb ik meermaals ervaren. Toen mijn kinderen nog klein waren kampeerden we altijd met ze, maar wel altijd op dusdanige afstand van huis dat we in een halve dag thuis konden zijn. Ik heb daarom veel op Duitse campings gestaan waar, gek genoeg betrekkelijk weinig Duitsers stonden, maar vaak een oververtegenwoordiging kende van Scandinaviërs (die wel raad wisten met de goedkope alcohol) en ook Amerikaanse en Britse militairen waren niet zeldzaam.
Pas toen de kinderen groot genoeg waren om zelfstandig op vakantie te gaan zijn vrouw Helena en ik vooral buiten het seizoen gegaan en vanwege de reumatische klachten van Vrouw Helena namen we vaak een appartement of hotel en het Middellandse-Zee-gebied werd vaak gefrequenteerd.
Nog even een vraag over de nu nog kale bomen op jullie camping. Afgaand op de wijze van snoeien lijken het me moerbeibomen. Die hebben ’s zomers een dicht bladerdek wat weer lekker is voor de broodnodige schaduw. Zijn het inderdaad moerbeibomen, of toch nog een ander soort met een dicht bladerdek?
20 december 2023
Het Middellands-zee klimaat is inderdaad een weldaad voor de mens. In de zomer een beetje TE warm maar verder kan ik het van harte aanbevelen.
De bladeren van deze bomen zijn nogal groot. Ik ben het gaan opzoeken voor je Willem en het schijnen inderdaad moerbei bomen te zijn. Je ziet ze hier veel op de campings. In de zomer een weldaad voor de warmte maar wel niet zo heerlijk voor caravan of camper als de bomen vol bladeren zitten en je de takken niet goed kunt zien. Ik denk dat er dan menig kampeerder schade kan oplopen.
20 december 2023
Waar mensen elkaars taal helemaal niet machtig zijn krijg je comunicatie problemen. De pot verwijt de ketel in dit geval dat hij zwart ziet! Met wat steenkolen Engels kan de gemiddelde Nederlander zich hier en daar in het buitenland enigszins redden (en vallen de Britten goed in de smaak), maar krijgen de Fransen een slechte naam. Ach, met jullie allen op een camping leven jullie toch aan de rand van de Spaanse maatschappij. Geniet van het zonnetje maar koop ook eens een Spaanse krant en lees wat actueel is in Spanje en wat er zich in de rest van de wereld afspeelt.
20 december 2023
Gelukkig kunnen we het Spaanse nieuws online volgen wat in deze tijd natuurlijk heel fijn is en je kunt het ook nog eens in je eigen taal vertalen. Al kijk je maar eens naar de Spaanse weer-app of de tv. Je steekt er toch wat van op.
Nu kunnen wij Nederlanders ons ook wel helpen met Engels, Duits en Frans want dat hebben we op school geleerd. Dat is wel een voordeel Anna en wat ook zo fijn is, tenminste dat valt mij op, je leert steeds weer nieuwe woorden.